ALS HET VLIEGT, HEEFT HET HAAR INTERESSE. IN EEN VORIG LEVEN WAS ZE MISSCHIEN WEL PILOOT. EEN GESPREK MET MEVROUW VAN VELZEN LEVERDE EEN PRACHTIG INKIJKJE OP IN DE GEEST VAN EEN WARE AVONTURIER, DIE DANKZIJ GOUDEN DAGEN NOG EEN KEER DE LUCHT IN GING
Nee, ze draagt geen cape. En nee, ze kan ook niet vliegen. Al had de 75-jarige Daredevil Lidia van Velzen (75) uit Heerhugowaard dat graag anders gezien. Gouden Dagen liet onlangs haar langgekoesterde wens in vervulling gaan: skydiven. ,,Ik hou van alles wat uit de lucht komt.”
Op verzoek van een thuiszorger van De Pieter Raat Stichting krabbelt mevrouw Van Velzen haar droom op een wenskaartje. ,,Gouden Dagen laat wensen uitkomen”, luidt de summiere verklaring. ,,Daarna heb ik er een jaar niks meer over gehoord. Ik dacht dat ze me vergeten waren”, blikt Van Velzen nu terug vanuit haar comfortabele stoel.
INEENS RINKELT DE TELEFOON
Tot een paar weken geleden ineens de telefoon rinkelt. Gouden Dagen. Of ze nog steeds wil skydiven. Daarna gaat het snel. Een paar dagen later wordt Van Vezen thuis opgehaald. Ze mag mee naar een indoor skydivecentrum in Utrecht. Er volgt een overheerlijke lunch, ze wordt geïnterviewd door het tv-programma 5 Uur Live en krijgt
een ritje aangeboden in de Gouden Koets, een ludiek transportmiddel dat ouderen veilig en snel door de regio vervoert.
Dan volgt de sprong. Althans, sprong. Mevrouw Van Velzen wordt in een parachutepak gehesen en met een instructeur een windturbine in begeleid. Daar ervaart ze een vrije val. Alsof je op 4000 meter hoogte uit een vliegtuig springt, maar dan zonder ook daadwerkelijk uit het vliegtuig te hoeven springen. ,,Het was kicken!”, jubelt Van Velzen als ze aan die dag met een gouden randje terugdenkt.
Nog altijd begint ze te stralen aan de herinnering. Nerveus was ze niet. Hoewel het wel even spannend was of ze het fysiek aan zou kunnen, vertelt ze in haar woonkamer. Op het tafeltje naast haar liggen doosjes medicijnen en dampt een kop koffie. Achter haar staat haar bed. Boven komt ze zelden nog. Van Velzen lijdt aan Parkinson: ,,Een grillige ziekte. De ene dag gaat het beter dan de andere. Gelukkig ging het op de dag van de sprong goed met me.”
”HET WAS KICKEN!”, JUBELT MEVROUW VAN VELZEN ALS ZE AAN DIE DAG MET EEN GOUDEN RANDJE TERUGDENKT